Ψήφος

Κάθε μέρα έχει τα κλισέ της. Και η Κυριακή τα περισσότερα. Άμα είναι μια συνηθισμένη Κυριακή λες έχω μελαγχολία. Άμα είναι Κυριακή των εκλογών λες πάω να ψηφίσω. Τον τελευταίο καιρό μπορεί να λες και σιγά μην πάω να ψηφίσω. Δημοκρατία έχουμε άλλωστε, ακόμα και στα κλισέ έχεις μια γκάμα επιλογής.

Την ψήφο σου είτε τη θεωρείς ουσιαστικό πράμα είτε όχι, οφείλεις πάντως να τη θεωρείς θηλυκό. Άμα την πεις ο ψήφος θα σε διορθώσουν και θα σε χλευάσουν. Ακόμα κι αν είσαι παίκτης ριάλιτι. Λες και οι ελλιπείς σου γνώσεις πάνω στα δευτερόκλιτα είναι πιο γελοίο από το ότι είσαι παίκτης ριάλιτι.

Όταν λοιπόν δεν ψηφίζεις στην τηλεόραση ή από το κινητό σου, ψηφίζεις σε παραβάν. Αυτά που μοιάζουν με δοκιμαστήρια, μόνο που δεν έχουν καθρέφτες. Ή μάλλον έχουν τον καθρέφτη σου, που τον κλείνεις γρήγορα στο φάκελο και τον πετάς σ’ ένα κουτί που το λένε κάλπη. Γιατί ήρθε η περιβόητη η ώρα της κάλπης που είναι πολλές ώρες, μέχρι τη δύση του ηλίου. Και σε αυτή την περίσταση λένε πάντα δύση του ηλίου, όχι ηλιοβασίλεμα γιατί τότε δε θα είχαμε εκλογές αλλά ρομαντζάδα.

Για να ψηφίσεις πας στο χωριό σου. Άμα δεν έχεις χωριό έχεις παιδικά τραύματα: εκείνο το σκέφτομαι και γράφω με θέμα το χωριό μου που όλα τα παιδάκια γράφανε για κάτι ανάμεσα σε παράδεισο και ζωολογικό κήπο κι εσύ έλεγες δεν έχω χωριό τι να γράψω. Και σου ‘λεγε ο δάσκαλος καλά εσύ γράψε για το σπίτι σου.

Η ψήφος είναι μυστική, δεν τη λες σε κανέναν. Εκτός αν θες να την πεις, δεν απαγορεύεται. Και να τη φωνάξεις μπορείς, επίσης υπάρχουν και σημαίες, πλαστικές και σαφέστατες. Όταν όμως ρωτάς τον άλλον άνθρωπο τι θα ψηφίσει ή αγένεια είναι ή γκάλοπ.

Πριν τις εκλογές βγαίνουν πολλά γκάλοπ που τα παραγγέλνουν διάφοροι. Και είναι κάπως παράξενο να παραγγέλνεις κάτι που δεν ξέρεις τι θα είναι. Πεταμένα λεφτά. Άντε να γίνεται καμιά φορά έτσι με τον Αϊ-Βασίλη, που άλλωστε εκεί μιλάμε για δώρα, κι όμως άμα σου φέρει κάτι που δε σ’ αρέσει και πολύ, το δίνεις στους γονείς σου να πάνε να τ’ αλλάξουν.

Πάντως το αποτέλεσμα κρίνεται τελικά από την ψήφο των αναποφάσιστων κι είναι πολύ άδικο αυτό. Γιατί χτυπάς τον άλλον στην αδυναμία του. Και πώς να πάρει μια απόφαση ψύχραιμη ο δόλιος ο αναποφάσιστος όταν φορτώνεις την απόφασή του με αποφασιστική σημασία;