Μωρά

Χθες γεννήθηκε ένα μωρό. Εντάξει, χθες γεννήθηκαν πολλά μωρά, να ‘ναι καλά αλλά δεν μας αφορούν όλα. Εμείς ένα περιμέναμε, ήρθε, χαρήκαμε, ευχηθήκαμε, του διαλέξαμε ρούχα, αξεσουάρ, σπουδές, χαρές, μοίρα.

Είναι κορίτσι. Και είναι όμορφη. Βέβαια όλα τα μωρά όμορφα είναι. Ε, κάποια είναι λίγο άσχημα. Πάντως όλα είναι σαν παιχνίδια.

Και βέβαια δε μιλάμε για ολοδικά μας μωρά, που έχουμε την ευθύνη τους και τον πονοκέφαλό μας. Εμείς δεν έχουμε μάθει ακόμα να κοιτάμε δεξιά κι αριστερά όταν περνάμε το δρόμο. Άσε που λίγο να ζοριστούμε και την κρίση πανικού την έχουμε στο τσεπάκι. Για παιδιά είμαστε; Εδώ ξεχνάμε να ταΐσουμε το χρυσόψαρο. Να μου πεις, το ψάρι κλαίει όταν πεινάει; Δεν κλαίει. Άρα ένα μωρό έχει περισσότερες πιθανότητες να το θυμηθείς.

Αλλά κάτι ακούγεται ότι τα μωρά δεν κλαίνε μόνο όταν πεινάνε. Κλαίνε και γι’ άλλους λόγους. Και πρέπει να μαντέψεις. Όπως με τις γυναίκες. Και τότε τι κάνεις; Η κοινή λογική λέει ότι ανάβεις τσιγάρο. Στην εν λόγω περίπτωση πάλι αυτό κάνεις, αλλά ή στο μπαλκόνι ή με το κεφάλι σου μέσα στον απορροφητήρα.

Ευτυχώς τέτοιες επικίνδυνες αποστολές δεν μας επιφυλάσσουν τα μωρά των άλλων, εκείνων που αγαπάμε, άρα αυτομάτως αγαπάμε και τα μωρά τους. Άλλωστε ένα απόθεμα αγάπης κληρονομούμε όλοι, και στην πορεία είτε το διατηρούμε είτε το επεκτείνουμε είτε το καίμε.

Κάθε νεογέννητος άνθρωπος υποχρεούται να ανεχτεί μια σειρά από επισκέψεις-άχου-το-να-σας-ζήσει. Οι άντρες επισκέπτες χαμογελούν κάπως αμήχανα και μια δόση ατσουμπαλοσύνης προστίθεται περιέργως σε κάθε τους κίνηση. Οι γυναίκες από την άλλη είναι πιο επιρρεπείς στο σόου. Ίσως φταίει που έχουν και μουσική υπόκρουση, ένα καμπανάκι (μη με ρωτάς περισσότερα γι’ αυτό, όταν ακούω να το αναφέρουν, σα σύνθημα μου μοιάζει, αλλά δεν μου το εξηγούν γιατί το παρασύνθημα δεν το ‘χω). Πέρα απ’ όλα αυτά όμως, αν σκάψεις λίγο την αντίδραση, θα βρεις την αναπόφευκτη συγκίνηση μπροστά στην καθαρή, πρώτη ματιά ενός πλάσματος σε ό,τι για μας έχει παλιώσει.

Κοριτσάκι που γεννήθηκες χθες έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Θα σου το ξαναπούν πολλές φορές αυτό αλλά μόνο τώρα είναι απόλυτη αλήθεια.

Τώρα που κλαις δεν έχω ιδέα τι γίνεται μέσα σου αλλά νομίζω δε σκέφτεσαι. Μετά, όσο πιο πολύ σκέφτεσαι τόσο περισσότερο θα κλαις.

Και θα δεις πολλά και θ’ ακούσεις πολλά, μα δε σου τα λέω από τώρα γιατί μετά θα τα ξέρεις και θα βαριέσαι.

Ψέματα. Δεν έχω άλλα να σου πω. Γιατί μοιάζουμε σε κάτι εμείς οι δυο κοριτσάκι. Δεν έχουμε συμπεράσματα. Εσύ γιατί δεν έχεις παρελθόν, εγώ γιατί διεκδικώ το προνόμιο να αλλάζω γνώμη κάθε μέρα.