Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Επανάληψη


Την επανάληψη μας έχουν μάθει να μην τη χωνεύουμε ήδη από τα παιδικά μας χρόνια. Ασκήσεις, υποδείξεις, διαγωνίσματα και λοιπά αγχογόνα τρικ επιστρατεύονται για να φορτώσουν μια για πάντα ετούτη τη λέξη με πιεστικούς συνειρμούς και τραύματα.

Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, ένα ακόμα στριμμένο τσιτάτο, και μάλιστα τίγκα στα τριτόκλιτα, το πρώτο το φέρνουμε στη δημοτική να το καταλαβαίνει κι η πρώτη τάξη, μην της ξεφύγει η επανάληψη στα κουλουράκια και τις γραμμούλες. Ξαναπερνάς την ύλη κι έτσι εμπεδώνεις όσα διδάχτηκες. Και γίνονται γνώση και κεκτημένα σου. Και άσε το πρώτο, θα μάθεις να το μεταμφιέζεις εν καιρώ. Αυτά τα δεύτερα όμως, τ’ αναδιπλασιασμένα, θα σου γίνουν νόημα και σκοπός. Άλλωστε θα ορίζεσαι απ’ όλων των ειδών τα κεκτημένα σου.

Έτσι λοιπόν καθώς απομακρύνεσαι από θρανία και ύλη διδακτική, ακόμα κι αν δεν έχεις εμπεδώσει την προπαίδεια (εμένα αυτό το επτά εννιά θα με κολλάει πάντα), έχεις μάθει να αποστρέφεσαι ό,τι επαναλαμβάνεται και να δυσανασχετείς με όποιον επαναλαμβάνει. Θλιβερή προκατάληψη κατά τη γνώμη μου, και άδικη ρετσινιά.

Εντάξει. Οφείλω να παραδεχτώ ότι των λόγων η επανάληψη μπορεί να είναι και κουραστική πού και πού. Εξαρτάται όμως. Όσα δεν θες να ακούσεις δυσάρεστα σου φαίνονται από την πρώτη φορά που διατυπώνονται. Απλώς η επανάληψη σου δίνει μια καλή δικαιολογία για να τα απορρίψεις. Με ζάλισε λες και ξεμπερδεύεις. Λες και λιποθύμησε ποτέ κανείς με τα λόγια. Χάρη σου κάνει η επανάληψη και γλυτώνεις τον τίτλο του αδιάλλακτου και του πεισματάρη. Όταν πάλι δεν σου είναι ανεπιθύμητα τα λόγια καθεαυτά αλλά ο άνθρωπος που τα εκφέρει, τότε δεν είναι το πρόβλημά σου που τα λέει πάλι, ήδη το συναπάντημα σε έχει εκνευρίσει επαρκώς.

Από την άλλη, σε μερικές επαναλήψεις έχεις αδυναμία. Δεν μπορεί να μην αγαπάς κάποιες συνήθεις κουβέντες των αγαπημένων σου. Λέξεις που αναμασούν επίτηδες ή και χωρίς να το καταλαβαίνουν. Για δικές τους τις ακούς και χαμογελάς, και τις κρατάς κοντά στις γνώριμες εκφράσεις του προσώπου, τρυφερές, χαρούμενες ή θυμωμένες, στα νεύματα και στις τόσο όμορφα άτσαλες αντιδράσεις της αμηχανίας.

Υπάρχει βέβαια και η επανάληψη που βαφτίζεται ρουτίνα και μονοτονία. Βαρέθηκα λες τον τρόπο του, τους φόβους του, τα προβλήματά του. Κακό πράμα αυτό, δεν μπορώ να πω. Είναι όμως η ίδια επανάληψη που σ’ έφερε στην οικειότητα με κείνον που λαχταρούσες. Δεν είναι διδακτέα ύλη οι άνθρωποι, μην τους στριμώχνεις στο ντουλάπι με τα κεκτημένα.

1 σχόλιο:

  1. Άπορούσα τόσο καιρό γιατί δεν υπάρχουν σχόλια εδω μέσα..τώρα το κατάλαβα..Η δομή των πόστ σου είναι τόσο αριστουργηματική που οτι και να προσθέσεις φοβάσαι στο τέλος μήπως το χαλάσεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή