Ευχαριστώ, δε θα πάρω.

Θυμάστε τα παλιά τα χρόνια που όταν κάποιος γιόρταζε ορμάγαμε όλοι στα σοκολατάκια; Δεν είναι πολύ κομψό αλλά παραδεχτείτε το. Ήμαστε αθώοι τότε. Δεν είχαμε ιδέα για την καλοστημένη διατροφική συνωμοσία που διαρκώς κερδίζει έδαφος. Τώρα πια σε αυτές τις εορταστικές περιστάσεις υπάρχει πάντα ένα αξιοσημείωτο ποσοστό που κοιτάζει θλιμμένα τα ενοχοποιημένα κεράσματα. Κάνεις δίαιτα; Όχι, απλώς προσέχω. Τι προσέχεις αγάπη μου; Τη γραμμή σου; Αφού είσαι μια λεπτή γραμμούλα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει κι ένα άλλο, επίσης σημαντικό ποσοστό της ομήγυρης. Είναι τα πρόσωπα στα οποία διακρίνεται η απελπισία αμέσως μετά την απερίσκεπτη αποδοχή της προσφοράς, και κοιτάζουν με δέος και ίχνη φθόνου τους γενναίους που απείχαν.

Πάντα υπήρχαν άνθρωποι που έκαναν δίαιτα. Κάποιοι για ένα χρονικό διάστημα, κάποιοι άλλοι για πάντα. Κανείς δεν αρνήθηκε ότι το σωστό σωματικό βάρος είναι θέμα υγείας, ενίοτε και αισθητικής. Αλλά δεν αντέχω άλλο να ξεφυτρώνουν από παντού διαιτολόγοι, διατροφολόγοι και ένα σωρό λόγοι που δεν πρέπει να τρώμε κόκκινο κρέας (δεν εννοούν μόνο το κοκκινιστό, κι εγώ έτσι νόμιζα τα δύο πρώτα χρόνια και θεωρούσα ότι είχα καθαρίσει κόβοντας το ροσμπίφ).

Μαςείπαν να περιορίσουμε τη ζάχαρη και να προτιμήσουμε τα υποκατάστατα σε –ίνη, αυτά που μοιάζουν με σκόνη πλυντηρίου. Μετά μας είπαν ότι είναι επικίνδυνα για την υγεία, μετά ότι τελικά δεν είναι, μετά ότι ίσως είναι, και, αν δεν έχω χάσει κάποιο επεισόδιο, τώρα είναι πάλι εντάξει.

Το βούτυρο κάνει τρομερή ζημιά, ε πια το έχουμε εμπεδώσει. Για ζυμαρικά μην το συζητάς, τι να τον κάνεις τον υδατάνθρακα, λίπος θα γίνει. Γλυκά, παγωτά ξέχνα τα, εννοείται. Τι αλκοόλ, ούτε που να το σκέφτεσαι. Κακές θερμίδες, α πα πα. Άντε να σ’ αφήσω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί μια στις τόσες, κάνει καλό στην καρδιά. Κόκκινο είπαμε.

Φαντάζομαι ξέρεις ότι αν δεν φας πρωινό καταστράφηκες. Δημητριακά βέβαια. Ακατέργαστα όμως, μην πας και πάρεις αυτά που είναι σαν μπισκοτάκια. Που νόμιζες ότι θα μου ξεφύγεις. Βρώμη μέσα σε γάλα. Κι ας γίνεται λάσπη.
Εννοείται πως ότι βγαίνει σε ολική άλεση το προτιμάς. Τι σε νοιάζει πώς γίνεται η ολική άλεση; Είναι καλό πράγμα σου λέω. Όπως επίσης τα φρούτα και τα λαχανικά. Και από ζωντανά μόνο ότι έχει φτερά (κι ας μην πετάει). Και ότι κολυμπάει.

Τα τηγανητά κομμένα. Εδώ δεν επιτρέπω καμία παρασπονδία. Η τηγανητή πατάτα είναι εχθρός μας. Έχεις άλλωστε τόσες πολλές χρωματιστές επιλογές για να συνοδεύσεις τη γαλοπούλα σου. Τεράστια γκάμα. Στον ατμό.

Παραλίγο να ξεχάσω τα ω3 λιπαρά οξέα. Χωρίς αυτά δεν πας πουθενά. Μη φοβάσαι που λέει λιπαρά, τα θέλουμε. Σε κάτι ψάρια θα τα βρεις αυτά. Αλλά άκουσα ότι τώρα τελευταία τα έβαλαν και σε σαλάμι.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σου προσφέρουν ζαχαρωμένους πειρασμούς μην ενδώσεις. Χαμογέλα (μη δείξεις ότι υποφέρεις) και πες ότι κάνεις διατροφή. Άκου που σου λέω. Μετράει. Και να θυμάσαι ότι εκτός από το φαγητό υπάρχουν κι άλλες απολαύσεις στη ζωή. Θα βρούμε τρόπο να τις αποφύγουμε.